K R O N I K A    P A R A F I I

Tarnogaj jest w bardzo dawną, peryferyjną dzielnicą miasta Wrocławia na jego południowo-wschodnich obrzeżach, dziś osiedlem w dzielnicy Krzyki. Obszar ten był zaludniony już w epoce żelaza. Średniowieczna wieś, która nosiła nazwę Gaj, wzmiankowana jest już w 1288 roku. Obok osady znajdował się podobno już wówczas młyn istniejący w tym miejscu do ostatniej wojny. Po zakończeniu wojny w 1945 roku osiedle otrzymało nazwę Cierniogaj, zmienioną w 1948 roku na Tarnogaj.

W 1336 roku Małgorzata, wdowa po Piotrze z Głogowa, przekazała wieś Gaj Janowi z Głogowa, w 1352 roku. Jej właścicielem był Ernko ze Złotoryi, a od 1385 roku misjonarze od Świętego Krzyża we Wrocławiu. W 1795 roku wieś liczyła 21 dymów i 144 dusze. Należała już wtedy do wikariatu katedry wrocławskiej, która utraciła ją w 1810 roku w wyniku sekularyzacji. 

Głównym zajęciem mieszkańców była, tradycyjnie, uprawa warzyw. Ludność polska utrzymywała się tu długo. O dwóch ostatnich polskich chrztach słyszymy we wsi w 1811 roku. Liczba mieszkańców w 1845 roku wynosiła 230, w tym 61 katolików. 

Do Wrocławia włączono miejscowość w 1904 roku. W czasie oblężenia miasta w 1945 roku toczyły się na tym terenie zacięte walki, w wyniku których osiedle prawie zupełnie uległo zniszczeniu. Z uwagi na bliskość gazowni i związane z tym zanieczyszczenie powietrza w okresie powojennym w zasadzie nie lokalizowano tutaj budownictwa mieszkaniowego.  

Pod względem administracji kościelnej teren Tarnogaju należał do erygowanej w XIX wieku parafii pod wezwaniem świętego Henryka. W latach 1927-1929 przy ulicy Nyskiej zbudowano w ramach tej parafii kościół filialny pod wezwaniem Świętego Ducha, przy którym zaczęła się koncentrować praca duszpasterska w tej dzielnicy miasta i przy którym w 1932 roku kard. Adolf Bertram erygował nową parafię. W czasie zaciętych walk prowadzonych w 1945 roku w południowych rejonach miasta kościół ten uległ zniszczeniu, po wojnie zaś nie został odbudowany, w wyniku czego wierni zamieszkujący Tarnogaj zostali pozbawieni własnej świątyni.  

Gdy zakończyła się wojna powrócił do swojej parafii jej niemiecki proboszcz ks. Johannes Gulitz, który szczęśliwie przeżył przesuwanie się frontów - wycofywanie się Niemców i przyjście Rosjan - w Sudetach. Ponieważ na terenie tego osiedla wciąż zamieszkiwała pewna liczba ludności niemieckiej, ksiądz Gulitz zaczął dla niej odprawiać nabożeństwa w odpowiednio przystosowanym na miejsce kultu i poświęconym w uroczystość Chrystusa Króla 30 października 1945 roku drewnianym baraku przy ulicy Kamienieckiej 72, róg Gazowej. Przed wojną w baraku tym o wymiarach 10 x 17 metrów i niespełna trzymetrowej wysokości niejaki Kula miał piwiarnię dla robotników. W czasie wojny umieszczono w nim jeńców wojennych, których zatrudniano w pobliskiej gazowni. Byli to głównie Polacy, ale także Francuzi, Rosjanie, Włosi i Żydzi. Po kapitulacji Festung Breslau Sowieci urządzili tu stajnię, w której trzymali konie. 

W sprawie uruchomienia kaplicy ksiądz Gulitz zwrócił się o pomoc do polskiej dyrekcji gazowni, która była wówczas jedynym czynnym zakładem pracy w tym rejonie Wrocławia. Pracowali w niej przede wszystkim Niemcy, z czasem również Polacy osiedlający się na Tarnogaju podejmowali tam pracę zawodową. Dyrekcja gazowni, która administrowała całą okolicą przydzieliła proboszczowi parafii mieszkanie, które później stało się także jednocześnie biurem parafialnym.  

Remontem starego baraku i przekształceniem go w kaplicę zajęli się dwaj parafianie, niemieccy cieśle, którzy przed wojną pracowali przy budowie kościoła Świętego Ducha. Ksiądz Proboszcz własnoręcznie namalował stacje Drogi Krzyżowej. Ławki z uchylnymi siedzeniami znaleziono w ruinach kina przy obecnej ulicy Bolesława Prusa. Ksiądz Gulitz wydobył z ukrycia sprzęty i szaty liturgiczne, które przed opuszczeniem Wrocławia zapobiegliwie ukrył w podziemiach swego kościoła parafialnego tak przemyślnie, że Rosjanie niczego nie znaleźli chociaż dokładnie splądrowali cały teren zniszczonej świątyni parafialnej. 

Wokół swego proboszcza skupiła się grupa około 400 niemieckich katolików, którzy nie zdążyli bądź nie chcieli wyjeżdżać do Niemiec. Polacy, którzy w tej okolicy w początkowym okresie byli w mniejszości, nie mając innego wyjścia, musieli uczestniczyć w nabożeństwach sprawowanych przez niemieckiego kapłana. Sytuacja uległa zmianie po koniec kwietnia 1946 roku, kiedy to dekretem ks. inf. Karola Milika, administratora apostolskiego Dolnego Śląska, został mianowany wikariuszem kooperatorem parafii Świętego Henryka ks. Tadeusz Kuntze, kapłan obrządku ormiańskiego przybyły na Ziemie Odzyskane ze Lwowa, który sprawował swe funkcje duszpasterskie także w parafii Świętego Ducha. Odtąd Polacy z obu tych parafii mieli w każdą niedzielę osobne nabożeństwa w języku polskim. W dwa miesiące później nastąpiła zmiana polskiego kapłana. Parafia świętego Henryka otrzymała pierwszego proboszcza, którym został ks. Dominik Kostial, również ekspatriant ze Lwowa. Dodatkowym jego obowiązkiem było pełnienie posługi duszpasterskiej w kaplicy na Tarnogaju. Praca duszpasterska na tym terenie została unormowana dopiero z dniem 1 sierpnia 1947 roku z chwilą, gdy parafia Świętego Ducha przeszła w ręce ustanowionego dla niej administratora, ks. Jana Dmochowskiego. Zamieszkał on w kamienicy na Tarnogaju w mieszkaniu zajmowanym wcześniej przez jego poprzednika, księdza Gulitza, który 29 lipca 1947 roku wyjechał do Niemiec. Ksiądz Dmochowski pełnił swą funkcję do 1959 roku, jego następcą w latach 1959 - 1969 był ks. Władysław Nachtman, a od 1969 roku ks. Stefan Wójcik, budowniczy obecnego kościoła. 

 Przystosowany do celów kultu religijnego barak przez ponad 25 lat pełnił funkcję jedynego obiektu sakralnego na terenie dzielnicy Tarnogaj i miejsce posługi duszpasterskiej. Ks. Jan Dmochowski otrzymał wprawdzie zgodę na odbudowę kościoła ale ponieważ prace nie zostały podjęte w terminie zezwolenie zostało cofnięte, apozostałe mury na polecenie ks. inf. Kazimierza Lagosza rozebrane. Starania o budowę nowego kościoła Świętego Ducha podjął bezskutecznie ksiądz Natchman, następnie zaś ks. Stefan Wójcik, który w roku 1971 otrzymał na to zezwolenie władz miejskich. Warunki pracy duszpasterskiej były tu bowiem bardzo uciążliwe i nie sprzyjały pełnemu zaspokojeniu potrzeb religijnych wiernych, zwłaszcza utrudniona była praca katechetyczna. Zimą dzieci marzły podczas zajęć. Maleńki piecyk nie dawał zbyt wiele ciepła, po kaplicy hulał wiatr, a przez nieszczelne okna wpadał śnieg. Z każdym rokiem przybywało parafian, zwłaszcza gdy mieszkańcami zaczęło zapełniać się Osiedle Henrykowskie. Podczas nabożeństw wierni nie mogli pomieścić się 
wewnątrz, często stali pod gołym niebem, co było bardzo przykre zwłaszcza w czasie niepogody.  

Sytuację parafii i parafian trafnie scharakteryzował abp Bolesław Kominek w liście do wspólnoty parafialnej z 27 marca 1970 roku. Do swoich "najmilszych diecezjan" Ksiądz Arcybiskup napisał: " …jestem świadom, w jak uciążliwych i trudnych warunkach musicie trwać na modlitwie i łamaniu chleba w waszej parafialnej świątyni - jeśli ten lichy, wysłużony już i ciasny baraczek w ogóle tak można określić. Wiem, ile odległości i jaką drogę muszą pieszo lub tramwajem przebyć niektórzy z Was, chcący zadokumentować swoją więź z rodziną parafialną. Rozmawiałem o tym niedawno w Rzymie z ks. abp. Agostino Casarolim, który w swej pamięci zachował dokładnie obraz Waszej parafii, baraku-kaplicy i waszą dzielną katolicką postawę. Ten najbliższy współpracownik Ojca świętego jest pełen podziwu dla żywej religijności naszego ludu trwającego wiernie przy Chrystusie i jegoKościele". 

Brak na tak dużym obszarze miasta świątyni z prawdziwego zdarzenia i ciągłe uznawanie za obiekt sakralny owego niszczejącego baraku było podstawowym argumentem podczas starań u władz państwowych o zgodę na wybudowanie nowego kościoła parafialnego Świętego Ducha. Jak wiadomo, kościół ten, na wybudowanie którego uzyskano zezwolenie w 1971 roku, stanął u zbiegu ulic Pięknej i Bardzkiej. Jego budowa trwała wiele lat, ale już od 1974 roku, gdy udało się oddać do użytku wiernych dolną część nowego kościoła kaplica przy ulicy Kamienieckiej zaczęła spełniać funkcję kościoła filialnego. Zawisło jednak nad nią zagrożenie ponieważ w założeniu władz miejskich kaplica ta miała zniknąć z rejestru obiektów sakralnych najpóźniej w momencie zakończenia budowy nowego kościoła Świętego Ducha. 

Ks. Stefan Wójcik, ówczesny proboszcz parafii, ani myślał pogodzić się jednak z taką stratą. Znał założenia zabudowy przestrzennej terenu obok działki pod budowę kościoła parafialnego. Widział wzrastające w szybkim tempie wysokie, wielkopłytowe bloki. Nadzieja na wzrost liczby wiernych była pewna. Uważał też, że ludziom z Tarnogaju będzie za daleko do nowej świątyni, a w przyszłości i ona może stać się za ciasna. Wykluczał pozbawienia swoich pierwszych parafian, w znacznej mierze emerytów, ich własnej świątyni, do której byli tak bardzo przywiązani. Intensywnie myślał więc o tym, żeby wznieść na miejscu starego baraku nowy kościół i czekał tylko na odpowiednią koniunkturę. Tymczasem zbierał potrzebne materiały budowlane i wśród parafian wyszukiwał odpowiednich fachowców, którzy na jego prośbę zaczęli pod pretekstem naprawy dachu w rzeczywistości montować stalowe elementy mocnej i trwałej konstrukcji solidnego sklepienia. 

Pod koniec sierpnia 1980 roku nadszedł ten właściwy moment. W czasie pamiętnych strajków, które przetoczyły się także przez Wrocław i były zwiastunem przesilenia politycznego i nadchodzących nowych czasów udało się księdzu Wójcikowi wraz z grupą oddanych parafian przeprowadzić "na dziko" błyskawiczną akcję budowlaną polegającą na obmurowaniu drewnianego baraku. Prace jednak musiały zostać spowolnione, nie było bowiem jeszcze projektu zaczętej budowli. O pomoc został wówczas poproszony inż. arch. Zenon Nasterski, który opracował projekt kościoła i niewielkiego zaplecza duszpasterskiego. Bardzo umiejętnie wkomponował bryłę nowej świątyni w unikatową zabudowę małych parterowych domków o ujednoliconej architekturze, z wysokimi dachami i poddaszami istniejących na ulicy Kamienieckiej. 

Po zmianach społeczno-politycznych władze miejskie uznały, że kształt przyszłego kościoła w pełni harmonizuje z okolicznymi domkami i nie stawiając większych przeszkód w marcu 1981 roku zatwierdziły dokumentację. Od tej pory prace przy kościele mogły być już jawnie kontynuowane. Po obmurowaniu całej kaplicy jej dotychczasowe drewniane ściany zostały rozebrane, a nowe były o metr wyższe od poprzednich. Otynkowano je zarówno wewnątrz, jaki na zewnątrz. Podstawowe prace budowlane zostały zakończone pod koniec 1981 roku. 

Nowy kościół powstał na planie prostokąta powtarzającego linię fundamentów baraku. Wnętrze świątyni jest jednoprzestrzenne o rozmiarach 11 na 18 metrów. Na stalowej konstrukcji położono dwuspadowy dach z ocynkowanej blachy, kryty we wnętrzu drewnem modrzewiowym, zwieńczony zgrabną strzelistą wieżyczką. Wiązary dachowe tworzą podział dachu we wnętrzu świątyni. Górna część szczytów dachu jest przeszklona między wiązarami. Światło pada do wnętrza także przez okna znajdujące się w bocznych ścianach. Kościół ma dwa wejścia, jedno pod chórem i drugie, boczne od strony wschodniej. 

Z upływem czasu stopniowo zagospodarowywano wnętrze kościółka przy którym, jako jednej z nielicznych we Wrocławiu świątyni filialnej, prowadzono już wówczas systematyczną pracę duszpasterską, którą kierował tu przez wiele lat ks. Zygmunt Woźniak, wikariusz macierzystej parafii Świętego Ducha. W ramach wyposażania kościoła położono granitową posadzkę. Z drewna modrzewiowego wykonano wygodne ławki i boazerię. Granitowy ołtarz urządzono w duchu posoborowym. Na ścianie prezbiterium umieszczono krzyż, obraz Matki Bożej Częstochowskiej i wizerunek świętego Stefana, pierwszego chrześcijańskiego króla węgierskiego, budowniczego i fundatora wielu węgierskich kościołów i klasztorów, sprawującego swe rządy w latach 997-1038 i kanonizowanego przez papieża Grzegorza VII w 1063 roku, który od 1987 roku jest patronem tego kościoła. W roku 1988 przybył witraż z emblematem II Krajowego Kongresu Eucharystycznego. Na niewielkim chórze zainstalowano ośmiogłosowe organy wykonane przez wrocławskiego organmistrza Józefa Cynara. Kościół otrzymał nagłośnienie i centralne ogrzewanie. Do budynku Kościoła przylega mały wirydarzyk, który otoczony jest z pozostałych stron plebanią połączoną z salką katechetyczną.Przykrywa je również dwuspadowy dach. 

Po etapie intensywnych prac nad wyposażeniem kościoła nastąpiła okresowa przerwa w realizacji dalszych zamierzeń. Brakowało pieniędzy, bo wszystkie dochody parafii przeznaczano na budowę kościoła parafialnego. Dopiero w latach 1999-2000 dokończono rozbudowę. Wybudowano wieżę, na której zawieszono trzy dzwony noszące imiona „Stefan”, „Ryszad” i „Zygmunt”. Powiększono też zaplecze duszpastersko-katechetyczne, rozbudowano plebanię i uporządkowano teren przykościelny, tak by miejsce to mogło stać się godnym centrum planowanej nowej nowo parafii.  

2000

20 września 2000

Kard. Henryk Gulbinowicz, arcybiskup metropolita wrocławski, z inicjatywy ks. prał. Stefana Wójcika, proboszcza parafii Świętego Ducha, erygował z dniem 25 września przy kościele świętego Stefana nową parafię pod tym wezwaniem i mianował ks. prof. Piotra Niteckiego jej pierwszym proboszczem.

Aby zobaczyć dekret erygujący kliknij tutaj

25 września 2000

Data wejścia w życie dekretów Księdza Kardynała Metropolity i oficjalnego powstania parafii pod wezwaniem Świętego Stefana. Tego dnia jej nowo mianowany proboszcz po raz pierwszy oficjalnie przybył do parafii i odprawił poranną Mszę świętą w intencji parafian w kościele parafialnym na Tarnogaju.

6 października 2000

W kaplicy Schroniska Świętego Brata Alberta przy ulicy Bogedaina 5 ks. bp Józef Pazdur odprawił Mszę świętą z okazji pierwszej rocznicy poświęcenia tego domu, w której wziął także udział proboszcz parafii. Po wspólnym obiedzie w schronisku Ksiądz Biskup odwiedził siedzibę nowej parafii, modlił się w kościele i odwiedził plebanię na Tarnogaju.

17 - 20 grudnia 2000

Odbyły się pierwsze rekolekcje adwentowe w nowej parafii, które prowadził ks. lic. mgr. Ryszard Słowiak z parafii pod wezwaniem Świętego Maurycego we Wrocławiu. Na zakończenie rekolekcji Mszy świętej przewodniczył i Słowo Boże wygłosił ks. dr Marian Biskup, rektor Metropolitalnego Seminarium Duchownego we Wrocławiu. Rekolekcjonista po zakończeniu ćwiczeń duchowych ofiarował naszej wspólnocie w darze dwa nowe ornaty.

24 grudnia 2000

W nakładzie 350 egzemplarzy ukazał się pierwszy numer pisma wspólnoty parafialnej p.t. "Na Tarnogaju", który zawiera dokumentację związaną z powstaniem nowej parafii oraz materiały z uroczystej inauguracji jej działalności.

2001

2 stycznia 2001

Wprowadzono stałą zbiorową Mszę świętą za zmarłych z naszych rodzin, która odprawiana będzie w każdy pierwszy wtorek miesiąca.

2 - 24 stycznia 2001

Pierwsza po erygowaniu nowej parafii wizyta duszpasterska zwana kolędą. Na 540 istniejących mieszkań w parafii duszpasterza przyjęto w 390 mieszkaniach czyli w ponad 72 procent domów. Procent ten, w warunkach tak dużego miasta jakim jest Wrocław jest wysoki, choć niepokoić musi owe 28 procent domów, w których duszpasterz nie miał możliwości wspólnej z wiernymi modlitwy i rozmowy o naszych relacjach z Bogiem i życiu sakramentalnym. Podczas kolędy odtworzono zdezaktualizowaną kartotekę parafialną, z której wynika, iż obecnie na terenie parafii zamieszkuje około 1500 mieszkańców oraz ponad stu bezdomnych pensjonariuszy Schroniska Świętego Brata Alberta.

2 lutego 2001

W święto Ofiarowania Pańskiego, na zakończenie okresu Bożego Narodzenia uroczystej Mszy świętej przewodniczył i Słowo Boże wygłosił w naszym kościele ks. bp Jan Tyrawa. Podczas Mszy świętej śpiewał chór "Dumka" z Domu Kultury w Leśnicy pod kierunkiem p. Józefa Jachera, organisty parafialnego.

12 - 18 lutego 2001

Grupa dzieci i młodzieży przebywała na zimowym wypoczynku w Minkowicach Oławskich, u ks. Zygmunta Woźniaka.

15 lutego 2001

Na sto dni przed przyjęciem święceń kapłańskich diakoni wrocławskiego Metropolitalnego Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu modlili się wspólnie w kościele na Tarnogaju. Uroczystej Mszy świętej koncelebrowanej przewodniczył ks. dr Marian Biskup, rektor seminarium, a ks. prof. Piotr Nitecki, proboszcz parafii, wygłosił Słowo Boże zapraszając przyszłych neoprezbiterów do odprawienia po otrzymaniu święceń kapłańskich Mszy świętej prymicyjnej w naszej parafii.

19 marca 2001

W uroczystość świętego Józefa, opiekuna Pana Jezusa rozpoczęła przy naszej parafii działalność świetlica środowiskowa kontynuująca tradycję pracy wychowawczej wśród dzieci i młodzieży prowadzonej przy naszym kościele już od 1990 roku. Świetlica prowadząca swą działalność w domu parafialnym, ma stanowić pomoc dla rodzin w wychowywaniu dzieci ze szkół podstawowych oraz gimnazjum i ma mieć charakter wychowawczo-opiekuńczy. W ramach zajęć świetlicowych planuje się zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze, w tym pomoc w odrabianiu lekcji, bezpłatne korepetycje z przedmiotów kierunkowych oraz zajęcia z języka angielskiego. Organizowane będą także zajęcia rekreacyjno-sportowe, gry i zabawy ruchowe, wycieczki piesze, autokarowe i rowerowe, zajęcia plastyczne, muzyczne i inne. Świetlica jest przedsięwzięciem zainicjowanym przez naszą parafię przy udziale wiernych uczestniczących w organizacji świetlicy oraz pomocy finansowej Urzędu Miasta Wrocławia.

1 - 4 kwietnia 2001

Parafialne rekolekcje wielkopostne prowadził ks. kan. Jan Kleszcz, proboszcz w Czernicy Wrocławskiej. Pierwszego dnia rekolekcji, podczas sumy rekolekcjonista poświęcił nową ambonę wykonaną w firmie kamieniarskiej Zenona Kiszkiela w Strzegomiu.

6 maja 2001

I Komunia święta siedmioosobowej grupy dzieci z klas drugich naszej parafii. Po raz pierwszy uczestniczyli w sakramencie pokuty oraz w pełni w Eucharystii: Bartłomiej Brudnik, Rafał Nalewajko, Karolina Plewa, Adam Templin, Łukasz Wronowski, Tomasz Wróbel i Karolina Żebrowska.

11 maja 2001

W kościele Świętego Krzyża we Wrocławiu ks. bp Edward Janiak udzielił promocji lektorskiej grupie młodzieży męskiej z naszej archidiecezji, wśród której znaleźli się trzej lektorzy z Tarnogaju: Kamil Baranowski, Michał Blauman i Paweł Maj.

30 maja 2001

22 nowo wyświęconych w dniu 26 maja 2001 roku przez kard. Henryka Gulbinowicza neoprezbiterzy archidiecezji wrocławskiej na zaproszenie księdza proboszcza odprawiło w naszym kościele uroczystą Mszę świętą koncelebrowaną i udzieliło licznie zebranym wiernym błogosławieństwa prymicyjnego. Mszy świętej przewodniczył ks. mgr Bartłomiej Ilków a Słowo Boże o misterium powołania kapłańskiego i wynikających zeń zobowiązaniach wygłosił ks. mgr Krzysztof Adamski.

14 czerwca 2001

Po raz pierwszy od prawie trzydziestu lat w uroczystość Bożego Ciała po ulicach Tarnogaju przeszła przy bardzo licznym udziale wiernych tradycyjna procesja eucharystyczna do czterech ołtarzy. Pięknie udekorowane ołtarze przygotowali: ministranci, członkinie Żywego Różańca, rodzice dzieci pierwszokomunijnych oraz dzieci przeżywających w tym roku rocznicę swej I Komunii świętej. Mszy świętej koncelebrowanej przewodniczył  ks. mgr Krzysztof Odzimek wraz z ks. mgr. Krzysztofem Adamskim i ks. mgr. Tomaszem Zagałą, który wygłosił Słowo Boże - tegoroczni neoprebiterzy - oraz ks. mgr Pawłem Łobaczewskim z diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, studentem KUL.

25 czerwca - 6 lipca 2001

Grupa dzieci naszej parafii korzystająca z zajęć w świetlicy środowiskowej wraz z opiekunami przebywała na sponsorowanym przez parafię i Urząd Miasta wakacyjnym wypoczynku w Kołobrzegu.

13 sierpnia 2001

Po długiej chorobie zmarł ks. prał. Stefan Wójcik. Urodził się w 1935 roku na Lubelszczyźnie. W 1962 roku przyjął we Wrocławiu święcenia kapłańskie. Pracował w Wałbrzychu, w parafii Bożego Ciała oraz Świętego Jerzego we Wrocławiu. Prace duszpasterską łączył ze studiami specjalistycznymi w zakresie katechetyki. Był budowniczym kościołów, doktorem teologii, autorem kilku publikacji książkowych o najnowszych dziejach Kościoła Wrocławskiego. W latach 1969 - 2000 był duszpasterzem na Tarnogaju, budowniczym obecnego kościoła Świętego Stefana i inicjatorem erygowania przy nim naszej nowej parafii. Tuż po ogłoszeniu informacji o jego śmierci o godz. 22.00 odprawiona została - zgodnie z wielokrotnie wyrażanym przezeń życzeniem - pierwsza Msza święta żałobna za Zmarłego w naszym kościele. W uroczystościach pogrzebowych w dniach 16 i 17 sierpnia w kościele Świętego Ducha i na cmentarzu przy ulicy Bardzkiej, gdzie został pochowany,  licznie uczestniczyli wierni naszej parafii.  

19 sierpnia 2001

Odbyły się uroczystości zewnętrzne pierwszego odpustu parafialnego w naszej nowo powstałej parafii u czci świętego Stefana. Uroczystej sumie przewodniczył ks. prał. Andrzej Dziełak, proboszcz parafii pod wezwaniem Bożego Ciała we Wrocławiu. Słowo Boże wygłosił ks. prof. Antoni Kiełbasa SDS z sanktuarium świętej Jadwigi w Trzebnicy i Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu. Kaznodzieja przedstawił aktualność przesłania świętego Stefana, króla Węgier dla wspólczesności.  W obchodach uroczystości odpustowych ku czci Patrona parafii  uczestniczyli licznie duszpasterze z dekanatu Wrocław - Południe oraz wierni przybyli  również z sąsiednich parafii.

8 września 2001

Rozpoczęła przy naszej parafii regularne spotkania grupa „Anonimowych Alkoholików” z różnych parafii wrocławskich służąca pomocą wszystkim, którzy chcieliby wyjść z nałogu alkoholizmu.

20 września 2001

Wprowadzone zostały w każdy trzeci czwartek miesiąca stałe Msze święte zbiorowe oraz nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego.

17 listopada 2001

Na plebanii gościli dr Istvan Kovacs, rezydujacy w Krakowie konsul Republiki Węgierskiej w Polsce oraz Attila Szalai, radca Ambasady Republiki Węgierskiej w Polsce i dyrektor Węgierskiego Instytutu Kultury w Warszawie. Podczas spotkania z księdzem proboszczem rozmawiano o rozwoju kultu świętego Stefana, patrona Węgier oraz naszej parafii. 

6 grudnia 2001

Po wieczornej Mszy świętej opiekunowie dzieci uczęszczających do świetlicy parafialnej zorganizowali dla swych podopiecznych w kościele spotkanie ze świętym Mikołajem. Była wspólna modlitwa, „prawdziwy” Mikołaj i całkiem prawdziwe upominki.

8 grudnia 2001

Podczas prac remontowych nad częścią mieszkalną plebanii został zaprószony przez robotników ogień będący przyczyną groźnego pożaru, który zagrażał istnieniu  kościoła parafialnego uratowanego dzięki wysiłkowi parafian i strażaków. 

Grudzień 2001

Od stycznia parafia nasza posiada swoją stronę internetową. Jej autorem jest jeden z lektorów, Michał Blauman. Pod adresem internetowym www.tarnogaj.prv.pl można zapoznać się z najważniejszymi informacjami dotyczącymi parafii. Strona zawiera krótki zarys historii duszpasterstwa na Tarnogaju oraz sylwetki zmarłych tutejszych duszpasterzy, informacje dotyczące powołania nowej parafii i uroczystości inauguracji, zaprezentowano tam także sylwetkę patrona parafii, świętego Stefana. Ważną informacją jest także szczegółowy porządek Służby Bożej.

2002

2 - 19 stycznia 2002

Wizyta duszpasterska zwana kolędą. W bieżącym roku, podobnie jak w roku ubiegłym, przyjęto księdza w 400 domach, w 175 zaś go nie przyjęto. Wspólna modlitwa i rozmowa o sprawach religijno-moralnych miała więc miejsce w 72 procent mieszkań istniejacych na terenie parafii. Ponadto koleęda odbyła się także wśród bezdomnych w Domu świetego Brata Alberta, w którym przebywa obecnie ponad stu pensjonariszy. Większość mieszkańców parafii jest, w różnym co prawda zakresie, związanych z posługą Kościoła. Jest jednak również niemało przejawów pogaństwa, życia tak jakby Boga nie było. Podstawowym problemem społecznym, który dotyka ogromną większość wiernych to bezrobocie. Jest wiele biedy oraz przejawów patologii, zwłaszcza alkoholizmu i narkomanii. Jednym z przejawów tej sytuacji był fakt, iż podczas trwania kolędy miało miejsce włamanie na plebanię skąd skradziono część pieniędzy zebranych jako ofiary od wiernych.

2 lutego 2002

Na zakończenie okresu Bożego Narodzenia uroczystej Mszy świętej przewodniczył i Słowo Boże wygłosił w naszym kościele ks. bp Józef Pazdur. Spotkanie z Księdzem Biskupem było okazją do złożenia mu życzeń z okazji niedawnego jubileuszu 50-lecia święceń kapłańskich.

16 - 19 grudnia 2001

Rekolekcje adwentowe prowadził ks. mgr Rafał Kozłowski, proboszcz parafii pod wezwaniem Świętego Marcina w Świętem koło Środy.

2 - 19 stycznia 2002

Wizyta duszpasterska zwana kolędą. W bieżącym roku, podobnie jak w roku ubiegłym, przyjęto księdza w 400 domach, w 175 zaś go nie przyjęto. Wspólna modlitwa i rozmowa o sprawach religijno-moralnych miała więc miejsce w 72 procent mieszkań istniejących na terenie parafii. Ponadto kolęda odbyła się także wśród bezdomych w Domu Świętego Brata Alberta, w którym przebywa obecnie ponad stu pensjonariuszy. Większość mieszkańców parafii jest, w różnym co prawda zakresie, związanych z posługą Kościoła. Jest jednak również niemało przejawów pogaństwa, życia tak, jakby Boga nie było. Podstawowym problemem społecznym, który dotyka większość wiernych to bezrobocie. Jest wiele biedy oraz przejawów patologii, zwłaszcza alkoholizmu i narkomanii. Jednym z przejawów takiej sytuacji był fakt, iż podczas trwania kolędy miało miejsce włamanie na plebanię skąd skradziono część pieniędzy zebranych jako ofiary od wiernych.

2 lutego 2002

Na zakończenie okresu Bożego Narodzenia Mszy świętej przewodniczył i Słowo Boże wygłosił ks. bp Józef Pazdur. Spotkanie z Księdzem Biskupem było okazją do złożenia mu życzeń z okazji niedawnego jubileuszu 50-lecia święceń kapłańskich.

3 - 8 lutego 2002

Podczas ferii zimowych grupa dwudziestu osób spędziła czas na zorganizowanym przez parafię tygodniowym wypoczynku w Dusznikach Zdroju. W tym czasie  dzieci zwiedziły miasto, uczestniczyły w pieszej wycieczce do schroniska „Pod Muflonem” oraz na rancho „Panderoza”, gdzie miały okazję pojeździć konno. Były także na wycieczkach autokarowych po Ziemi Kłodzkiej, w Zieleńcu na sankach oraz w Kudowie, Czermnej i Wambierzycach.

13 lutego 2002

W Środę Popielcową ks. prof. Józef Pater, prorektor Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu dokonał w naszym kościele uroczystego poświęcenia odnowionych po raz pierwszy stacji Drogi Krzyżowej namalowanych przez ks. Johanessa Gulitza w 1945 roku dla starej kaplicy na Tarnogaju.

8 marca 2002

Podczas Mszy świętej wieczornej odbyło się oficjalne przyjęcie nowych członkiń do wspólnoty Żywego Różańca. Po długich staraniach - obok trzech dotychczasowych róż - powstała róża czwarta pod wezwaniem  Matki Boskiej Zwycięskiej.

10 marca 2002

Odbyło sie pierwsze posiedzenie Rady Parafialnej w jej pierwszej kadencji. Podczas posiedzenia zapoznano się z przepisami kościelnymi dotyczącymi powstawania i funkcjonowania rad parafialnych oraz przyjęto projekt statutu, a także wymieniono poglądy na temat przyszłej działalności Rady. Na zaproszenie Księdza Proboszcza w skład Rady Parafialnej weszli: Andrzej Deptuła, Grzegorz Duda, Jan Grochalski, Danuta Heród, Janusz Iwanowski, Marcin Kozak, Przemysław Książek, Mieczysław Pustuła, Barbara Sporna, Gabriela Sutryk, Antoni Syngajewski, Marek Woźniewski, Stanisław Żak, Mieczysław Żygadło. Projekt statutu Rady i jej składu przedstawiono do akceptacji Księdzu Kardynałowi.

24 - 27 marca 2002

Rekolekcje wielkopostne prowadził ks. prof. Bogdan Ferdek z Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu. Przed rekolekcjami udało sie odnowić wnętrze świątyni oraz oddać do użytku odnowione tabernakulum, którego obudowę wykonała firma kamieniarska Zenona Kiszkiela ze Strzegomia, zaś nowe drzwi artysta plastyk Henryk Baca z Legnicy.

29 marca 2002

W Wielki Piątek, po nabożeństwie wieczornym po raz pierwszy odprawione zostało nabożeństwo Drogi Krzyżowej na ulicach Tarnogaju. Procesja z krzyżem przeszła ulicami: Kamieniecką, Klimasa, Ząbkowicką i Gazową. We wspólnej modlitwie i rozważaniach poszczegółnych stacji prowadzonych przez Księdza Proboszcza uczestniczyło z wielką pobożnością i przejęciem około 350 wiernych.

3 kwietnia 2002

W ramach działalności świetlicy przyparafialnej otwarto w wyremontowanych pomieszczeniach w podziemiu kościoła salę komputerową dla dzieci i młodzieży. Pięć komputerów ofiarowanych przez parafian oraz zaprzyjaźnione z parafią osoby przystosowane są zarówno do nauki, jak również do gier i zabaw.

9 kwietnia 2002

Ksiądz Kardynał Henryk Gulbinowicz, arcybiskup metropolita wrocławski, zgodnie z przepisami prawa kościelnego dekretem nr 423/2002 ustanowił po raz pierwszy w naszej nowej parafii Radę Parafialną zatwierdzając jej statut oraz zaproponowany skład osobowy.

18 kwietnia 2002

Po raz pierwszy w parafii świętego Stefana odbyła się uroczystość przyjęcia sakramentu bierzmowania przez młodzież z klas trzecich gimnazjalnych. Podczas Mszy świętej, której przewodniczył ks. bp Jan Tyrawa, sakrament ten przyjęło z naszej parafii 21 osób: Agnieszka Borowicz, Joanna Brzeżańska, Agnieszka Calińska, Celina Cisek, Ludmiła Cisek, Piotr Czerwiński, Marta Dobrowolska, Paulina Drzewiecka, Joanna Janczewska, Anna Jezierska, Kamila Juszczak, Justyna Kajda, Marta Kliber, Stanisław Łempicki, Magdalena Łyskawa, Marcin Madej, Paweł Maj, Mateusz Moryń, Michał Pasyk, Agnieszka Stankowska, Karolina Woźniewska. Sakrament bierzmowania przyjęło również 6 osób z parafii sąsiednich: z parafii Świętego Ducha: Piotr Jakubowski, Łukasz Trzmielewski, Sławomir Wesołowski i Piotr Zięzio; z parafii Świętego Franciszka: Michał Blauman oraz z parafii Świętego Augustyna  Maciej Standowicz.

12 maja 2002

Podczas uroczystej Mszy świętej grupa dzieci z klas drugich przyjęła po raz pierwszy Komunię świętą. Poprzedniego dnia po raz pierwszy dzieci uczestniczyły w sprawowaniu sakramentu pokuty. Do udziału w tych sakramentach przystąpili: Emilia Calińska, Paulina Falkowska, Marcin Fugiel, Joanna Grzyb, Wojciech Juszczak, Szymon Kajda, Krzysztof Kramarzewski, Patrycja Lange, Piotr Siwek, Joanna Wolniaczyk, Amadeusz Wójtowicz i Natalia Zielińska.

19 maja 2002

W Katedrze Wrocławskiej ks. bp Jan Tyrawa po rocznym przygotowaniu kandydatów dokonał uroczystej promocji lektorów z różnych parafii archidiecezji wrocławskiej wśród których znalazł się także ministrant z naszej parafii, Arkadiusz Jaskowski.

30 maja 2002

W uroczystości Bożego Ciała na Tarnogaju uczestniczyli przełożeni i alumni roku pierwszego wrocławskiego Seminarium Duchownego z Annus Propodeuticus w Henrykowie. Mszy świętej przewodniczył i słowo Boże wygłosił ks. dr Włodzimierz Wołyniec, wicerektor seminarium. Po procesji eucharystycznej do czterech ołtarzy ulicami naszej parafii goście przyjmowani byli obiadem w domach rodzinnych naszych parafian. Po południu uczestniczyi w nabożeństwie majowym, a wieczorem zwiedzili Schronisko Brata Alberta.

6 czerwca 2002

Na zakończenie oktawy Bożego Ciała odprawiona została w naszym kościele Msza święta prymicyjna przez nowo wyświęconych w kapłanów  archidiecezji wrocławskiej:  Andrzeja Olejnika, Pawła Sokołowskiego i Macieja Bielaka, który wygłosił homilię. Podczas Mszy świętej modlono się o powołania kapłańskie z naszej parafii, a na zakończenie neoprebiterzy udzielali błogosławieństwa prymicyjnego. 

Lipiec 2002

Z inicjatywy parafii ukazała się książka o świętym Stefanie, patronie naszej wspólnoty. Jest to pierwsza tak obszerna monografia tego Świętego w języku polskim wydana od 1943 roku, kiedy to ukazała się, opublikowana w Budapeszcie, praca J. Kornisa o świętym Stefanie jako budowniczymn państwa węgierskiego. Autorką książki jest Anna Sutowicz, młody historyk z Uniwersytetu Wrocławskiego, specjalizująca się w historii średniowiecza. W swym eseju historycznym omawia ona pochodzenie naszego Patrona, potomka Arpadów. Szeroko omawia jego ogromną rolą we wprowadzeniu swej Ojczyzny do grupy krajów chrześcijańskich i w kształtowaniu w tamtym czasie chrześcijańskiego oblicza naszego kontynentu. Ważnym elementem  rozważań autorki jest podkreślenie aktualności przesłania tego Świętego również w naszych czasach. Książkę kończy kalendarium życia świętego Stefana oraz bibliografia wybrana. Cennym uzupełnieniem pracy jest wybór tekstów papieża Jana Pawła II o świętym Stefanie. Wydawcą książki na zlecenie naszej parafii jest nowo powstałe wrocławskie wydawnictwo „Lamis”.

5 - 17 sierpnia 2002

Grupa piętnaściorga dzieci z naszej parafii uczestniczyła w zorganizowanych przez parafię i Caritas Archidiecezji Wrocławskiej koloniach letnich w Łebie.

13 sierpnia 2002

W pierwszą rocznicę śmierci śp. ks. prał. Stefana Wójcika, długoletniego duszpasterza na Tarnogaju i budowniczego świątyni p.w. Świętego Stefana uroczystej Mszy świętej żałobnej przewodniczył ks. inf. Stanisław Turkowski, przyjaciel Zmarłego. W wygłoszonej homilii przypomniał zasługi Księdza Prałata dla duszpasterstwa, budownictwa sakralnego oraz jego publikacje z zakresu najnowszej historii Kościoła na Dolnym Śląsku. Po Mszy świętej uczestnicy uroczystości przeszli na cmentarz przy ulicy Bardzkiej, gdzie w imieniu parafii złożyli kwiaty na grobie ks. Stefana Wójcika oraz odmówili różaniec.

18 sierpnia 2002

W dniu wizyty Ojca świętego w Polsce odbyły się zewnętrzne uroczystości odpustowe ku czci świętego Stefana, patrona parafii. Mszy świętej przewodniczył i Słowo Boże wygłosił ks. inf. Adam Drwięga, prepozyt Kapituły Kolegiackiej Świętego Krzyża i proboszcz Katedry Wrocławskiej. Po Mszy świętej zebrani uczestniczyli w procesji eucharystycznej wokół kościoła. W uroczystości uczestniczyło 15 zaproszonych kapłanów oraz wierni z naszej parafii i zaproszeni goście.

25 września 2002

W drugą rocznicę powstania parafii po raz pierwszy odbyła się w naszym kościele całodzienna adoracja Najświętszego Sakramentu. Od tej pory każdego roku w kolejne rocznice powstania parafii Świętego Stefana w ramach ogólnodiecezjalnej Adoracji Wieczystej  parafia nasza czcić będzie Jezusa Chrystusa obecnego w Najświętszej Eucharystii.

1 października 2002

Podczas pierwszego w tym roku nabożeństwa różańcowego odbyło się poświęcenie nowo zbudowanego ołtarza maryjnego, którego projekt przygotował p. Henryk Baca z Legnicy. W centrum znajduje się obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, który został przywieziony z Jasnej Góry przez wiernych z Tarnogaju we wrześniu 1960 roku i poświęcony wówczas przez ks. bp. Wincentego Urbana. Na ołtarzu umieszczone zostały słowa Jana Pawła II wygłoszone podczas jego ostatniego pobytu na Jasnej Górze 17 VI 1999: „Zwierzam macierzyńskiej opiece Pani Jasnogórskiej siebie samego, Kościół, wszystkich moich rodaków”. Uroczystości przewodniczył o. Bogdan Waliczek, przeor klasztoru paulinów we Wrocławiu, który zachęcił wiernych, by nowe miejsce kultu maryjnego było impulsem do większej modlitwy oraz naśladowania życia Matki Bożej.

6 października

Rozpoczęła swoją działalność przy naszej parafii „Grupa rodzinna Al-anon” dla rodzin i przyjaciół alkoholików. Problem alkoholizmu w rodzinach nie jest bowiem tylko problemem człowieka, który sam dotknięty jest tym nieszczęściem ale także jego najbliższych, którzy potrzebują wsparcia i pomocy. Spotkania odbywać się będą w każdą niedzielę o godz. 17. 00 w sali na plebanii.

7 października

We wspomnienie Matki Boskiej Różańcowej podczas wieczornego nabożeństwa odbyło się oficjalne przyjęcie nowych członków do wspólnoty Żywego Różańca. Było to powołanie kolejnej, piątej już - a drugiej od czasu powstania parafii - róży, która przyjęła wezwanie Matki Boskiej Strażniczki Wiary.